Het kabinet-Rutte IV is sinds 10 januari 2022 het Nederlandse kabinet, als opvolger van het kabinet-Rutte III. Het wordt gevormd door de partijen VVD, D66, CDA en ChristenUnie na de Tweede Kamerverkiezingen van maart 2021 en de daaropvolgende kabinetsformatie. Mark Rutte is de minister-president. Het kabinet-Rutte IV is een meerderheidskabinet dat alleen in de Tweede Kamer kan rekenen op een geringe meerderheid.

Coalitieakkoord Het bevatte onder meer afspraken over een versnelling van de Nederlandse klimaatambities (55% CO2-reductie in 2030), aanpassing van kinderopvangbekostiging, voorbereidingen voor nieuwe kerncentrales en invoering van het rekeningrijden vanaf 2030, versnelde stikstofreductie (-50% in 2030), afschaffen van de verhuurderheffing, verdere regulering van de vrije huursector, versterking van de sociale advocatuur, gelijktrekken van de lerarensalarissen in het basisonderwijs met die van het middelbaar onderwijs, een terugkeer van de basisbeurs, verhoging in termijnen wettelijk minimumloon met 7,5% en meer geld voor defensie.

Het kabinet Rutte IV bestaat uit twintig ministers en negen staatssecretarissen. De VVD leverde acht ministers en drie staatssecretarissen, D66 zes ministers en drie staatssecretarissen, het CDA vier ministers en twee staatssecretarissen en de ChristenUnie twee ministers en een staatssecretaris. Het kabinet telt een recordaantal vrouwen. Voor het eerst zijn er evenveel vrouwen als mannen minister. Het percentage vrouwen in het gehele kabinet (ministers en staatssecretarissen) bedraagt 48%. Er zijn twee ministers en één staatssecretaris in het kabinet met een niet-westerse achtergrond.

Het kabinet RutteIV is sinds 2023-07-07 demissionair
De aanleiding hiervoor was de kabinetscrisis over asiel was een Nederlandse kabinetscrisis die op 7 juli 2023 leidde tot de val van het kabinet-Rutte IV. Binnen het kabinet, bestaande uit Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD), Democraten 66 (D66), Christen-Democratisch Appèl (CDA) en ChristenUnie, werd al maanden onderhandeld over maatregelen om de migratie te beperken, onder meer vanwege de asielcrisis die sinds twee jaar min of meer structureel aanhield. Met name de VVD en de ChristenUnie konden hun verschillen over het te voeren beleid inzake gezinshereniging niet overbruggen, waarna het kabinet ontslag aanbood.