Op 22 maart 1932 werd Els Borst geboren in Amsterdam. Haar leven zou later worden gekenmerkt door haar toewijding aan zowel de medische wereld als de politiek, waardoor ze een prominente figuur werd in de Nederlandse samenleving.

Els Borst groeide op in een tijd waarin de wereld werd getekend door oorlog en heropbouw. Haar jeugdjaren werden gekenmerkt door de nasleep van de Tweede Wereldoorlog en de wederopbouw van Europa. Het was in deze turbulente periode dat Els haar roeping vond in de geneeskunde. Van kinds af aan was ze gefascineerd door de menselijke anatomie en het mysterie van het menselijk lichaam. Haar vastberadenheid leidde haar naar de Universiteit Utrecht, waar ze geneeskunde studeerde.

Na haar afstuderen begon Els Borst haar carrière als arts, waarbij ze haar medische kennis in dienst stelde van de samenleving. Ze werd al snel erkend als een competente en toegewijde professional. Haar empathie en zorg voor haar patiënten maakten haar geliefd bij velen. Het was echter haar verlangen om niet alleen individuen te genezen, maar ook de samenleving als geheel te verbeteren, dat haar ertoe bracht om deel te nemen aan de politiek.

In de jaren '70 maakte Els Borst de overgang van de spreekkamer naar het politieke toneel. Ze sloot zich aan bij de Democraten 66 (D66), een partij die bekend staat om haar progressieve ideeën en hervormingsgezinde benadering van de politiek. Borst's entree in de politiek werd gekenmerkt door een sterke overtuiging dat de gezondheidszorg moest worden hervormd om tegemoet te komen aan de behoeften van een veranderende samenleving. In 1994 bereikte Els Borst een mijlpaal in haar politieke carrière toen ze minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport werd in het kabinet-Kok I. Haar benoeming markeerde het begin van een periode van ingrijpende veranderingen in de Nederlandse gezondheidszorg. Borst zette zich in voor een patiëntgerichte benadering, waarbij de focus werd verlegd van puur medische interventies naar een bredere kijk op gezondheid en welzijn. Een van de meest opmerkelijke prestaties van Els Borst als minister van Volksgezondheid was de invoering van het zogenaamde 'Besluit Uitvoering Toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding' (wet euthanasie). Borst speelde een cruciale rol bij het opstellen en implementeren van deze wet, die het mogelijk maakte dat artsen euthanasie konden verlenen onder strikte voorwaarden. Haar inzet voor het recht op een waardige dood maakte haar zowel bewonderd als bekritiseerd, maar het vestigde ook haar reputatie als een vastberaden voorvechter van menselijke waardigheid.

Naast haar inzet voor de gezondheidszorg speelde Els Borst een belangrijke rol in het bevorderen van gelijkheid en diversiteit in de samenleving. Als vicepremier in het kabinet-Kok II van 1998 tot 2002 was ze een invloedrijke stem in het streven naar sociale rechtvaardigheid en inclusiviteit. Ze stond bekend om haar vermogen om bruggen te slaan tussen verschillende politieke stromingen en om consensus te bereiken in complexe vraagstukken.

Echter, het leven van Els Borst kende ook donkere momenten. In 2014 werd Nederland opgeschrikt door het tragische nieuws van haar overlijden. Els Borst werd dood aangetroffen in haar woning in Bilthoven. Het onderzoek dat volgde onthulde dat ze het slachtoffer was geworden van een gewelddadig misdrijf. Het nieuws schokte de natie, en de herinneringen aan Borst werden overschaduwd door de trieste omstandigheden van haar dood.

Het verlies van Els Borst liet een leegte achter in de Nederlandse politiek en gezondheidszorg. Haar nalatenschap, echter, blijft voortleven in de vorm van hervormingen die ze heeft doorgevoerd en de idealen waarvoor ze heeft gestreden. Ze wordt herinnerd als een pionier in de gezondheidszorg, een bruggenbouwer in de politiek en een voorvechter van menselijke waardigheid.

Prive

Els Borst, hoewel voornamelijk bekend om haar bijdragen aan de Nederlandse geneeskunde en politiek, had ook een persoonlijk leven dat haar vormde als individu. In de schijnwerpers van de openbare arena was ze echter gereserveerd over haar privéleven. Desondanks zijn er enkele aspecten bekend die een glimp bieden van de vrouw achter de publieke figuur.

Els Borst was getrouwd en had twee kinderen, een zoon en een dochter. Haar huwelijk en gezinsleven waren voor haar belangrijke pijlers van steun tijdens haar drukke carrière. Hoewel ze haar privéleven zoveel mogelijk buiten de schijnwerpers hield, getuigen mensen die dicht bij haar stonden van haar sterke familiebanden en toewijding aan haar geliefden.

Haar passie voor kunst en cultuur was ook een facet van haar persoonlijkheid dat niet altijd even prominent naar voren kwam in de publieke perceptie. Els Borst had een brede interesse in literatuur en muziek, en ze koesterde de momenten van rust waarin ze kon genieten van culturele uitingen. Deze kant van haar persoonlijkheid getuigt van een dieper begrip van de menselijke ervaring buiten de sferen van politiek en geneeskunde.

Een ander element dat soms naar voren kwam, was haar liefde voor de natuur. Ze werd beschouwd als een natuurliefhebber en genoot van momenten in de buitenlucht. Dit bood haar wellicht een welkome afwisseling van de drukke en veeleisende wereld van de politiek en de gezondheidszorg.

Echter, ondanks deze kleine inkijkjes in haar privéleven, was Els Borst zeer terughoudend en beschermend ten aanzien van haar persoonlijke sfeer. Ze gaf er de voorkeur aan om de aandacht te vestigen op haar professionele verantwoordelijkheden en haar inzet voor het algemeen belang.