1904
Vragen van het lid Kuiken (PvdA) aan de Minister van Justitie en Veiligheid
over onveiligheid in een woonwijk in Rosmalen (ingezonden 20 maart 2018).
Antwoord van Minister Grapperhaus (Justitie en Veiligheid) (ontvangen
24 april 2018). Zie ook Aanhangsel Handelingen, vergaderjaar 2017–2018,
nr. 1742.
Vraag 1
Kent u het bericht «Schoten in woonwijk Rosmalen verbazen buurtbewoners
niet: «We zagen dit aankomen»»1
?
Ja.
Vraag 2, 3
Beschikte de politie eerder over signalen dat er in de genoemde wijk of bij
het pand waar het schietincident plaatsvond sprake was van (verdenking van)
strafbare feiten? Zo ja, wat is er met die signalen gedaan?
Was het bij de politie eerder bekend dat sommige buurtbewoners zich zorgen
maakten over de situatie rondom het genoemde pand? Zo ja, wat was er dan
bekend?
Ten aanzien van de in de berichtgeving genoemde casus is sprake van een
lopend (strafrechtelijk) onderzoek. Ik moet daarom – zoals gebruikelijk –
terughoudend zijn in mijn beantwoording op vragen over deze specifieke zaak
en kan geen uitspraken hierover doen.
Vraag 4, 5
Op welke wijze worden bewoners in Rosmalen of andere steden betrokken bij
de lokale aanpak van criminaliteit?
Deelt u de mening dat het betrekken van bewoners bij de lokale aanpak van
criminaliteit verbeterd dient te worden? Zo ja, hoe gaat u daar voor zorgen?
Zo nee, waarom niet?
Vanuit hun verantwoordelijkheid voor de lokale veiligheid, is het aan de
gemeenten zelf hoe zij invulling geven aan de lokale aanpak van criminaliteit
en de betrokkenheid van burgers daarbij. Op deze wijze kan ook lokaal
maatwerk worden geboden, omdat de omstandigheden per gemeente kunnen
verschillen. Hieruit kunnen zij onder meer putten uit landelijke voorzieningen.
De burgemeester van ’s-Hertogenbosch heeft mij geïnformeerd dat bewoners
in Rosmalen de mogelijkheid hebben bij te dragen aan veiligheid door o.a.
het project Samen zien we meer. Helpt u ook mee? Dit project is er op gericht
om de veiligheid binnen de gemeente te verbeteren.
Ik vind de betrokkenheid van burgers bij de aanpak van ondermijnende
criminaliteit belangrijk. Er zijn landelijke mogelijkheden/voorzieningen voor
burgers om bij te dragen aan de aanpak van (lokale) criminaliteit, zoals
«Burgernet». Een ander voorbeeld is de Taskforce Brabant Zeeland die streeft
naar het vergroten van het vertrouwen in de overheid en het vergroten van
de meldingsbereidheid en het handelingsperspectief bij burgers/
ondernemers. Het gaat hierbij dus om enerzijds het actief informeren en
betrekken van bewoners, maar ook om het vergroten van het aantal burgers
dat missstanden meldt, bijvoorbeeld via «Meld Misdaad Anoniem». De
Taskforce is actief op sociale media (twitterende wijkagenten), in bewonersbrieven
en persberichten, waarbij zij wijzen op de mogelijkheid en het belang
van meldingen bij «Meld Misdaad Anoniem». Daarnaast zijn er initiatieven
zoals de «Waaksamen appgroep» waardoor buurtgroepen op WhatsApp
gemakkelijker verdachte situaties kunnen melden aan de juiste instantie.
Vraag 6
In hoeverre zijn bewoners bekend met het feit dat zij signalen van criminaliteit
ook anoniem kunnen melden?
Op de website van de politie, Slachtofferhulp en Meld Misdaad Anoniem zijn
de mogelijkheden van anoniem melden kenbaar gemaakt. Zo heeft Meld
Misdaad Anoniem op jaarbasis tussen de 55.000 en 70.000 contacten met
burgers.
Vraag 7
Deelt u de mening dat bij veel inwoners het beeld bestaat dat het doen van
een melding of aangifte geen zin heeft omdat dat er daarna niets mee zou
worden gedaan? Zo ja, is dat beeld terecht en wat gaat u doen om dat weg te
nemen? Zo nee, waarom niet en hoe komt het dan dat bij tal van misdrijven
de meldings- en aangiftebereidheid zo laag is? Hoe gaat u uw voornemen uit
het regeerakkoord om de aangiftebereidheid te vergroten concreet maken?
Het doen van aangifte of melding is van essentieel belang voor het politiewerk,
daarom staat ook opgenomen in het regeerakkoord dat de inzet is de
aangiftebereidheid te vergroten. Mijn beleid is gericht op het bevorderen van
laagdrempelige aangiftemogelijkheden. Dit zal per type delict bekeken
moeten worden. De politie richt zich hierbij op een multichannel-aanpak zodat
slachtoffers via het kanaal dat bij diegene past aangifte of melding kunnen
doen.
Het CBS rapporteert in de veiligheidsmonitor 2017 dat de aangiftebereidheid
van burgers in 2017 nagenoeg gelijk is gebleven ten opzichte van 2016.
Ondanks dat aangifte doen op laagdrempelige wijze vorm wordt gegeven
maken burgers hun eigen afwegingen ten aanzien van de schade die zij
hebben geleden, de gepercipieerde ernst van het delict en de mogelijkheid
om de schade te verhalen. Deze kosten-batenafweging maakt dat dé
aangiftebereidheid ook niet bestaat.